Mode vind ik iets heel moois, je kan laten zien door middel van de make-up en kleding die je draagt wie je bent.
Je laat zien wat je mooi vindt, wat je aanspreekt en misschien zelfs waar je voor staat. Zowel direct als indirect.
De modewereld heeft natuurlijk ook zo zijn donkere kanten, zoals dat er per seizoen een bepaald beeld word geschapen waar je aan moet voldoen wil je meetellen. Het perfect figuur, de laatste trends en flawless huid, noem het maar op.  Maar als je dat los kan laten is mode iets heel moois.

Ik had laatst een kleine openbaring. Vandaar dat ik dit schrijf. Ik keek in de spiegel en eigenlijk is het heel raar dat ik foundation op moet doen om me goed te voelen. Want mijn huid is niet perfect. Als grafisch vormgever in opleiding weet ik dondersgoed dat alles geretoucheerd wordt. Maar toch ondanks dat, heb ik het idee dat het moet. Waarom? Omdat ik dat gewend ben.

Zelf gebruikte ik vroeger mode namelijk als een soort wapen.
Ik hou van mode  en deed er elke dag mijn best voor om er piekfijn uit te zien. Waarom? (Dat realiseerde ik me laatst pas) In de tijd dat bepaalde mensen het nodig vonden om mij te kleineren, heb ik op een gegeven moment de bewuste keuze gemaakt dat ik make-up ging dragen en mijn eigen stijl ging ontwikkelen. En waarom, dat wist ik toen ook niet.
Maar nu wel, hoe ik er uit zag was mijn wapen.
Kreeg ik een nare opmerking, was dit meestal over mijn gewaagde outfit- keuze, maar niet over mij persoonlijk meer. En dat kon ik wel hebben. Alsnog was ik dat rare meisje, maar mensen begonnen het te waarden dat ik droeg wat ik wilde, dat ik anders durfde te zijn.

Niet alleen ik gebruikte mode als een wapen op mijn middelbare school, zo was het gebruikelijk om uggs, sendra’s, Moscow jassen, A&F en Hollister te dragen. En ik, met mijn eigen stijl, droeg dat natuurlijk niet. Zij gebruikten die merkkleding om minder op te vallen leek het wel, weg te vagen in de menigte. Om maar niet hetzelfde lot te hebben als  ik had. Dat rare meisje te zijn waar niemand eigenlijk mee om wou gaan. (Op een paar na hoor, zo sneu en loner was ik nou ook weer niet :’))

Foto: Sandra Buijs